Edward Skorek w Alei Gwiazd Światowej Siatkówki

2006-08-10 11:35

Edward Skorek, razem z pięcioma innymi światowymi sławami siatkówki: Bernie Holtzman (USA), Andre Holvay (Węgry), Jackie Silva (Brazylia), Niną Smoleevą (Rosja) oraz Shigeo Hamada (Japonia), 12 października 2006 roku w amerykańskiej miejscowości Holyoke, zostanie włączony w poczet członków Alei Gwiazd Siatkówki.
Specjalną nagrodę „Cort of Honour” za wkład w promocję dyscypliny, otrzyma Japońska Federacja Siatkówki.

Edward Skorek jest trzecim Polakiem, po Stanisławie Gościniaku i Tomaszu Wojtowiczu, którego nazwisko znajdzie się w siatkarskiej „Hall of Fame”.

Edward Skorek - pseudonim "Szabla", zawodnik z Tomaszowa Mazowieckiego, kapitan drużyny mistrzów świata (1974) i mistrzów olimpijskich (1976). Urodzony 13 czerwca 1944 w Tomaszowie Mazowieckim (woj. łódzkie), syn Stanisława i Emmy Alicji Miler, absolwent miejscowego II Liceum Ogólnokształcącego (1963) i warszawskiej AWF (1968), gdzie otrzymał tytuł magistra wychowania fizycznego.
Od najmłodszych lat związany z siatkówką (192 cm, 84 kg), wychowanek Edmunda Wojewódzkiego, przeszedł wszystkie szczeble młodzieżowej rywalizacji (od 1959) i szkolenia juniorów (1961).
Zawodnik: Lechii Tomaszów, AZS - AWF Warszawa i stołecznej Legii (1963-1976). 4-krotny mistrz Polski w barwach AZS (1965, 1966) i Legii (1969, 1970), 2-krotny wicemistrz - 1967 (AZS) i 1971 (Legia) oraz 2-krotny brązowy medalista MP z Legią (1968, 1973).
284 - krotny reprezentant Polski (1964-1976), zwany przez kolegów "Szablą" (jego zbicia, jak cięcia szablą, były błyskawiczne i kończące). Był także kapitanem zespołu "złotej drużyny" pod kierunkiem Huberta Wagnera (1973-1976).
Mistrz świata z Meksyku (1974), 2-krotny finalista MŚ: 1966 Praga (6 m.), 1970 Sofia (5 m.), brązowy medalista ME ze Stambułu (1967) i finalista ME 1971 z Mediolanu (6 m.). Także 2-krotny uczestnik Pucharu Świata: 1965 Łódź (2 m.) i 1973 Praga (2 m.).
Po rozstaniu z reprezentacją Polski (1976) grał w lidze włoskiej i jako grający trener zdobył z klubem Panini Modena mistrzostwo Włoch, a w kolejnych latach był m.in. trenerem: polskiej męskiej kadry narodowej (1990-1991) oraz szkoleniowcem w Kuwejcie.
W kraju prowadził: AZS Yawal Częstochowa (w sezonie 1992/93 mistrzostwo Polski) i Warkę Czarnych Radom (Puchar PZPS 1999). Był także nauczycielem wychowania fizycznego na Uniwersytecie Warszawskim i trenerem siatkarzy tej uczelni oraz Politechniki Warszawskiej.
Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m. in. trzykrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Oficerskim OOP.